جایگاه مریم مقدس در اناجیل
مریم(س) مادر عیسی مسیح از زنان برجسته‌ی خلقت است که هم مسیحیان و هم مسلمانان برای ایشان، شأن و جایگاه ویژه‌ای قائل هستند. از آنجا که مریم به تعبیر مسیحیان مادر پسر خدا و حتی مادر خدا محسوب می‌شود، انتظار می‌رود شخصیت ایشان، نزد مسیحیان برجسته‌تر از هر منبع و مکتب دیگری باشد. اما می بینیم که مریم (س) در اناجیل حضور کمرنگی دارد و در مقابل، توصیفات متعددی از ایشان در قرآن کریم آمده است. با وجود آنکه در طول تاریخ، کلیسا کوشیده تا با توصیفاتی همچون بکارت و معراج، شخصیتی ممتاز از این بانوی مقدس ترسیم کند، اما آنچه در اناجیل فعلی درباره‌ی حضرت مریم دیده می‌شود، چهره‌ای عادی و عاری از ویژگی‌های برجسته‌ی یک انسان متعالی است. مواری از اناجیل(با حذف موارد تکراری) که به توصیف مریم پرداخته بدین شرح است:
- مریم نامزد مردی به نام یوسف بود که پیش از ازدواج با وی در حالی که باکره بود، از روح القدس باردار شد.(متی 1: 18 و لوقا1: 27)
- پیش از بارداریِ مریم به عیسی، جبرئیل بر او نازل شد و وی را به زاییدن مولودی مقدس به نام عیسی بشارت داد؛ مولودی که پسر خدا خوانده می‌شود.(لوقا1: 26-35)
- مریم از حضور فرشته مضطرب شد و پرسید چگونه امکان دارد فرزندی به دنیا آورم در حالی که هنوز با مردی ازدواج نکرده‌ام؟ فرشته پاسخ داد نزد خدا هیچ چیز محال نیست و تو از روح القدس باردار خواهی شد.(لوقا1: 29-34)
- مهم‌ترین و تنها تجلیلی که از مریم در کتاب مقدس به چشم می‌خورد، توصیفی است که جبرییل به واسطه‌ی باردار شدن ایشان به مولودی مقدّس بیان می‌کند:«سلام بر تو ای نعمت رسیده، خداوند با توست و تو در میان زنان مبارک هستی ... ای مریم ترسان مباش زیراکه نزد خدا نعمت یافته‌ای»(لوقا1: 28 و 30)
اما درباره‌ی اینکه این بانو دارای چه قابلیت‌های منحصر بفردی بوده که خداوند حکیم او را از میان سایر بندگانش به مادریِ عیسی برگزیده، مطلبی دیده نمی‌شود.
و اما رفتار عیسی درباره مادرش به نقل اناجیل:
-در یک مجلس عروسی شراب تمام می‌شود و مریم به پسرش می‌گوید صاحبخانه دیگر شراب ندارد. عیسی در پاسخ، به مادرش می‌گوید:«ای زن مرا با تو چه کار است؟!»(یوحنا2: 4)
آیا چنین ادبیاتی از کسی که الگوی رفتار دیگران است، پسندیده است؟
آیا عیسی که همواره توصیه به محبت می کند، این محبت شامل مادرش نمی شود؟
- یک روز که عیسی مشغول موعظه‌ی مردم بود، مریم و پسرانش به دنبال او رفتند تا او را به خانه بازگردانند؛ چراکه گمان می‌کردند عیسی از خود بیخود شده است.(مرقس 3: 21) مردمی که آنجا بودند به عیسی خبر می‌دهند مادر و برادرانت بیرون ایستاده‌اند و تو را صدا می‌کنند. عیسی در پاسخ می‌گوید:«کیست مادر من و برادرانم کیانند؟»(مرقس3: 33)
سپس به جماعتی که دورش حلقه زده بودند اشاره کرد و گفت خویشان من همین‌ها هستند که اینجا نشسته‌اند و اراده‌ی خدا را به جا می‌آورند (یعنی به من ایمان آورده‌اند): «اینانند مادر و برادرانم، زیرا هر که اراده خدا را بجا آرد همان برادر و خواهر و مادر من باشد.»(مرقس3: 34-35)
آیا مریم به پسرش و سخنان او ایمان نداشته که وقتی به عیسی گفته می‌شود «مادرت آمده» می‌گوید «مادرم؟! مادر من کسی است که اراده‌ی خدا را به جا آوَرَد!»؟
آیا از سخنان عیسی چنین برداشت نمی‌شود که او از رفتار مادر و برادرانش ناراحت بوده و انتظار داشته آنها هم در حلقه‌ی ایمان آورندگان به او حضور داشته باشند؟
- در یکی از موعظه‌ها، زنی تحت تاثیر کلام عیسی قرار می‌گیرد و از میان جمع فریاد می‌زند:«خوشا بحال رَحِمی که تو را حمل کرد»(لوقا11: 27) اما عیسی در پاسخ به زن می‌گوید:«بلکه خوشا بحال آنانی که کلام خدا را می‌شنوند و آن را حفظ می‌کنند»(لوقا11: 28)
آیا مریم از زمره‌ی آنهایی که کلام خدا را می‌شنوند و حفظ می‌کنند بیرون بوده؟
آیا عیسی نمی‌توانسته بدون آنکه سخن آن زن را در تمجید مادرش رد کند، به مردم تذکر بدهد کسانی که کلام خدا را حفظ می‌کنند از جایگاه بالایی برخوردارند؟
رضا فاطمی